Van mijn pianoleerling Joke Knoop, ontving ik onderstaand leuk stukje over piano en voetbal, deze wilde ik jullie niet onthouden
Piano en voetbal
Zondagmiddag, in bange afwachting van de kwart finale wereldkampioenschappen voetbal. Kwartier voor aanvang, de tijd stukslaan met wat pingelen op mijn oude piano. Godenzonen, zo noemen ‘onze jongens’ zich. Het pingelen met de bal ligt ver achter hen. Ze kunnen er wat van, van voetballen dan. En ik moet nog veel leren, zowel van het voetbalspel als van het pianospel.
Zal ik dan … voor de zoveelste keer, het lied When the Saints spelen, voordat de godenzonen het veld betreden? When the Saints, in module twee van de onlinecursus van René, waarbij de linkerhand iets anders zou moeten doen dan de rechterhand. Net zoals met voetbal de linkervoet onafhankelijk opereert van de rechtervoet. Allebei een kwestie van oefenen. Er ligt nog een lange weg voor me, zo weet ik.
Het fluitsignaal klinkt, we gaan er thuis voor zitten. Een buitengewoon saaie eerste helft. “Een beetje fortissimo, mannen”, roep ik van de bank. De piano lonkt: zal ik dan toch maar weer…? Even in de rust… En dan geen Saints voor de Godenzonen. Eerder de Marche Funèbre van Chopin. Voetbal is emotie, dus deze zware treurmuziek is gepast.
Maar ja, wie van mijn huisgenoten zit te wachten op pianospel? Ze hebben alleen oog en oor voor het voetbalspel.Het eerste doelpunt van Mexico brengt de vaart er in. Accelerando, presto, moedig ik aan. Met succes want het gaat crescendo. Ze winnen.
Gelukkig maar, want Chopin heb ik bij lange niet onder de knie. Dat is verre toekomstmuziek, maar When the Saints kan lukken voor de volgende wedstrijd. Per slot van rekening moet er toch één mens in Nederland realistisch blijven over eigen kunnen. (- Joke Knoop)
——————————-
Droom je ook van piano spelen en heb je een piano of keyboard? Klik dan hier, en probeer dan eens wat gratis pianolessen van Rene
